Krwawa nuta czyli "Behawiorysta" Remigiusza Mroza.

 

OPIS.

Zamachowiec zajmuje przedszkole, grożąc, że zabije wychowawców i dzieci. Policja jest bezsilna, a mężczyzna nie przedstawia żadnych żądań. Nikt nie wie, dlaczego wziął zakładników, ani co zamierza osiągnąć. Sytuację komplikuje fakt, że transmisja na żywo z przedszkola pojawia się w internecie.

Służby w akcie desperacji proszą o pomoc Gerarda Edlinga, byłego prokuratora, który został dyscyplinarnie wydalony ze służby. Edling jest specjalistą od kinezyki, działu nauki zajmującego się badaniem komunikacji niewerbalnej. Znany jest nie tylko z ekscentryzmu, ale także z tego, że potrafi rozwiązać każdą sprawę. A przynajmniej dotychczas tak było…

Rozpoczyna się gra między ścigającym a ściganym, w której tak naprawdę nie wiadomo, kto jest kim.

 

źródło opisu: http://www.mrocznastrona.pl/Ksiazka/170

Jest to kolejna książka pana Mroza, którą tym razem dostałam od mojego męża na święta. Najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, iż mój mąż nie czyta za dużo, a tę publikację poleciła mu sklepowa, która jak on twierdzi uważa, iż zakochała się w tej książce. Mi jednak nasuwa się pytanie czy ta lektura naprawdę okaże się wartościową powieścią kryminalna połączoną z dobrym thrillerem?, ponieważ na jej temat czytałam różne opinie. Większość z nich jest niestety negatywnych, ale jak wiadomo każdy ma inny gust. A z piórem rodaka miałam okazje już się bliżej poznać przy innych książkach takich jak "Kasacja" i "Osiedle RZNiW". 



Recenzowanie zacznę od wytłumaczenia tytułu książki. Sama muszę przyznać ze spuszczoną głową, iż do tej pory nie wiedziałam co oznacza to słowo. Nawet śmielej napiszę, że nie miałam pojęcia, iż jest taki rodzaj pracy. No, ale jak wiadomo człowiek uczy się całe życie.

Behawioryzm 

Definicja

behawioryzm to kierunek psychologiczny XX w., ukształtowany w Ameryce, opierający się na poglądzie, że wszystkie różnice między ludźmi uwarunkowane są środowiskiem, w którym żyją, i że całe ich zachowanie ma charakter reakcyjny (stanowi odpowiedź na określony bodziec z zewnątrz); badania psychologiczne powinny więc wziąć za przedmiot zachowanie się ludzi, a nie niemożliwe do poznania procesy psychiczne

Źródło: www.dobryslownik.pl

Czyli już wiemy co to oznacza więc będzie nam o wiele łatwiej przejść do meritum całej tej historii, która sprowadza się w całości do pracy byłego behawiorysty. Ta właśnie książka pokazuje dokładnie jak behawioryści działają. Jak skutecznie mogą pomóc policji w odnalezieniu zabójcy lub innego przestępcy. Pan Remigiusz Mróz widać, że bardzo przyłożył się do stworzenia tej fabuły i dogłębnie stara nam się przekazać tą wiedzę. W bardzo szczegółowy sposób opisuje mimikę ludzką, a przy tym powolnym tempem stara się poprowadzić śledztwo do końca.

Oto twoje nuty. Wybierz dobrze, bo od twojego ruchu zależy melodia ich życia.

Niestety, ale pomimo tego, iż książkę czyta się stosunkowo szybko to o tyle jest ona niezbyt interesująca. Do połowy książki mimo starań autora dowiadujemy się o zabójcy bardzo wiele, a do tego od początku wiadomo kto nim jest. Jedynie czego nie wiemy to dlaczego to zrobił. Przez pół opowiadania mamy malutkie zwroty akcji, ale są one zbyt małe, aby dały się ponieść emocjom. Chociaż muszę wspomnieć, że opisy niektórych miejsc i sytuacji są naprawdę mocne. Krwawe, a przede wszystkim zapadające w pamięci. Pomimo tych małych zalet "Behawiorysta" ciągnie się niemiłosiernie przez to, iż jest więcej opisów bohatera niż samej toczącej się sprawy. Nie tego się spodziewałam. Niestety nie potrafiłam się w nią wbić. Musiałam robić sobie od niej przerwy i dać odpocząć umysłowi.

Do sądu przychodzi się po wyrok, a nie po sprawiedliwość.

Spodziewałam się po niej raczej wartkiej fabuły, która pozwoli mi na przeanalizowaniu zabójcy samemu, ale niestety pisarz robi to za nas. Wszystko jest opisywane chronologicznie. Co potęguje u czytelnika niechęć do dalszego czytania.

Opowieść tymczasem biegnie dalej. Jak zawsze, w mojej i Twojej wyobraźni.

Sami bohaterowie są bardzo zwyczajni, a opisy niektórych sytuacji są, aż nad to przesycone i nierealne w prawdziwym życiu.

Rodak starał się stworzyć coś innego i nadzwyczajnego, ale tym razem mu się nie powiodło. Póki co nie mam zamiaru sięgać po kolejną część tej serii. Muszę odetchnąć od tej książki i od samego pióra pana Remigiusza.

6/10