"We dwoje", a może w pojedynkę?

Mówi się, że rodzice okaleczają psychicznie dzieci, a ponieważ odkąd pamiętam, próbowałem zadowolić innych, wychodzi na to, że to wina moich rodziców. Dlaczego więc odczuwałem potrzebę, by regularnie ich odwiedzać? Dlaczego próbowałem oglądać z ojcem mecze i zapewniałem mamę, że to co gotuje jest pyszne?
Ponieważ, pomyślałem, ich też próbujesz zadowolić.

Po przeczytaniu tej książki spodziewałam się czegoś innego, czegoś co mnie zaskoczy, ale niestety nic takiego się nie stało. Myślałam, że będę tą lekturę czytać z zapartym tchem, ale no cóż nie tym razem. Mimo tego i tak mu wybaczam tą książkę. Uważam, że każdemu może zdarzyć się gorsza powieść.

O czym to dzieło?
32-letni Russell Green ma koło siebie kochającą żonę Vivian i uroczą córeczkę London, a kariera układa mu się znakomicie pracuje jako dyrektor reklamowy w dużej firmie no i nie zapominając ma piękny dom w Charlotte. Jego życie przypomina bajkę, ale jednak wszystko jest do czasu. W pewnym momencie naszemu bohaterowi świat wywraca się do góry nogami. Jego żona postanawia go zostawić, a on sam traci pracę. Do tego wszystkiego musi się zaopiekować swoją małą córeczką i stawić czoła wielu nieprzewidywalnym sytuacją. Jednak na samym końcu czeka go niespodzianka. Jakie nieprzyjemności i przyjemności spotykają go po drodze tego dowiecie się po przeczytaniu tego czytadła.

A co z bohaterami?
No jak już wiecie głównym bohaterem jest Russ, który bardzo mnie denerwuje swoim zachowaniem. Nie przepadam za takim typem ludzi. On jest dla mnie po prostu zbyt wrażliwy i za bardzo chce dogodzić swojej żonie, która rogi mu dodaje. Typowy "laluś", a dokładniej naiwniak , ale za to o dobrym serduszku. Mimo wad ma bardzo wielką zaletę. Kocha swoją córkę ponad wszystko oraz bardzo, ale to bardzo jest zżyty ze swoją rodziną i to da się odczuć czytając tą książkę.
Jego żonka Vivian. Jest typową według mojej oceny materialistką, która woli "maczo" niż taki typ człowieka jak nasz główny bohater. I szczerze piszę, że ona nie jest tak irytująca. Jedyne co mi się w niej bardzo nie podobało to to, że kariera była dla niej ważniejsza niż własne dziecko.
W tej powieści występują również rodzice Russa, którzy są jak dla mnie typowi i nie wyróżniający się niczym szczególnym, więc nie będę o nich pisać.
Kolejnymi osobami jest siostra naszego bohatera Marge, która jest lesbijką i prowadzi bardzo udane życie partnerskie. Jest to osoba bardzo sympatyczna i przez to jak autor ją opisał bardzo ją polubiłam.
Na sam koniec dodam, że nie mniej ważną postacią występującą w tym czytadle to London, która jest bardzo kochanym dzieckiem przechodząca swoje humorki.

Może teraz coś o całokształcie?
No to tak, akcja w książce może i jest, ale ciągłe czytanie o tym jak kochana żonka wykorzystuje naszego Russaela i bawi się nim jak zabawką staje się po którymś rozdziale nudne, a tu psikus bo przez całą książkę można o tym czytać. Jednak dodatkową rzeczą jest oczywiście wątek miłośny. Tylko oczywiście nie zdradzę wam jak te losy się potoczyły.
Ogólnie książka jest przewidywalna, a momentami bardzo nudna, czyli nic nadzwyczajnego. Plusem jest jednak to, że szybko się ją czyta przez zrozumiały język. No i bardzo lubię gdy rozdziały są tytułowane, a w tej lekturze tak właśnie jest.

Jeszcze pochwalić mogę pana Sparksa za mistrzowskie balansowanie pomiędzy przeszłością, a teraźniejszością. To jest coś naprawdę ekstra.

Podsumowując tą pozycję chcę was bardzo zachęcić do jej przeczytania, bo akurat może któremuś z was historia ta bardzo przypadnie, bo autor tak naprawdę opisał historię z życia wziętą.
Ocena jest taka, a nie inna, ponieważ kocham tego pisarza.

7/10

Skąd wiadomo, że to jest właśnie ta osoba? Jakich sygnałów należy wypatrywać? A może wystarczy spotkać tę osobę i pomyśleć: To właśnie ta jedyna, to z nią chcę spędzić resztę życia.