Gdzie jest "CÓRECZKA" ?

 OPIS.

Osiemnaście lat temu porwano ci córkę. A dziś do ciebie wróciła.

Osiemnaście lat temu nieznany sprawca uprowadził Helenę, sześciomiesięczną córkę Simone Porter. Simone i jej mąż Matt powoli otrząsnęli się po tej tragedii, lecz ból po stracie córki nigdy ich nie opuścił.

Pewnego dnia do Simone zgłasza się młoda kobieta imieniem Grace, twierdząc, że wie coś o jej zaginionym dziecku. Tylko kim jest Grace – i czy Simone może jej ufać?

Grace znika tak szybko, jak się pojawiła, a Simone rzuca się na poszukiwania swojej córki i kobiety, która być może zna miejsce jej pobytu.

W pogoni za prawdą zapędzi się na niebezpieczny grunt.

Straciła córkę. Czy straci życie, próbując ją odnaleźć?

Wciągający, mroczny thriller psychologiczny.

„Świetna, głęboko poruszająca książka. Bohaterowie, których Kathryn Croft wykreowała w swojej powieści, są tak wiarygodni, że ich historię nie tyle się czyta, ile przeżywa z rosnącym niepokojem. Autorka wykazuje wrodzony talent do literatury tego gatunku; śmiało można ją stawiać na równi z uznanymi pisarzami, takimi jak S.J. Watson, Elizabeth Haynes i Gillian Flynn“.

Phillip McKee

źródło opisu: materiały wydawnictwa

Liczba stron: 350

Dosyć dawno widziałam ten tytuł na różnych stronach internetowych. Sama jednak nie miałam jak do tej pory czasu, żeby się z nim zapoznać. Chociaż słyszałam o niej wiele dobrego to jakoś ta książka umknęła mojej uwadze, aż do teraz.

Z twórczością pani Croft spotykam się pierwszy raz. A do zaczerpnięcia coś z jej twórczością przekonała mnie szata graficzna, która jest dosyć mroczna i tajemnicza, a przy tym utrzymana w stonowanych kolorach.  Opis, który przeczytałam sam w sobie zawiera wiele interesujących elementów, które powinien zawierać dobry thriller. Zdawałam sobie sprawę, iż może to być coś dla mnie. Thrillery czytam często i przeważnie jestem z nich zadowolona. Jednak duża wagę przywiązuje do opinii na dany temat literatury. A jak wspominałam wyżej o niej czytałam wiele pochlebnych recenzji. Tak też teraz z przyjemnością podzielę się z wami moimi odczuciami.

Ludzie często wyciągają pochopne wnioski. W desperacji staramy się szukać wyjaśnień, wytłumaczyć sobie, dlaczego coś się stało, choćby brakowało nam dowodów.

Zacznę od tego, że utwór ten ma bardzo dobrze stworzoną fabułę. Autorka świetnie poradziła sobie z wymyśleniem wątków, które utrzymują w napięciu. Powoli dokłada nam emocjonalnych przeżyć, które potrafią zaszokować, zadziwić i przerazić, a przy tym umiejętnie buduje napięcie. Historia ta prowadzona jest w czasie teraźniejszym lecz dokładane ma elementy z przeszłości. Świetnie również prezentują się dialogi, a przy tym oddają cechy porządnych odczuć emocjonalnych. Pisarka wyraża wszystko bardzo prawdziwie chociaż wiadomo, że jest to fikcja. Jednak pani Kathryn chce także nam pokazać jak wiele matka potrafi zrobić, żeby dowiedzieć się prawdy i w końcu zaspokoić swoje wątpliwości. Niby wątek córeczki staje się pobocznym jednak nie da się o nim zapomnieć. Twórczyni nieźle również poradziła sobie z kryminalistycznym podejściem w fabule. Umiejętnie manipuluje naszymi emocjami i dąży do tego aby szybko nie dotrzeć do końca książki. Przy tym chce nas na chwile zatrzymać i dać odetchnąć od codziennych problemów. Zatem akcja toczy się miarowo i idealnie się dopasowuję do danej sytuacji. Momentami powolnie toczy się jak ślimak, a za chwile wartko biegnie jak gepard. Nie pozwalając nam się od niej oderwać.

Życie jest po to, aby go doświadczać, powiedział,jedyne granice to te, które narzuca nam ciasnota naszych umysłów. Oraz strach. Nasz i cudzy.

Bohaterowie za to wykreowani bardzo realistycznie. Sprawiają, iż historie te naprawdę dobrze się czyta. I chociaż znajdziemy w niej bardziej lub mniej poboczne postacie to każda z nich jest w stu procentach nie pomijana i bardzo dobrze opisana. Do tego dochodzą genialne objaśnienia miejsc wykreowanych przez autorkę. Spokojnie wejdziemy w ten świat i będziemy wszystko obserwować z boku, albo oczami głównej bohaterki. 

Mówi się,że każda matka ma silny instynkt, naturalną zdolność pomagającą jej chronić swoje dziecko.

Największą jednak zaletą jest pióro pisarki. Jest lekkie i zrozumiałe, a przy tym delikatne jak piórko, którym nasze oczy się  mogą zadowalać. Nie ma w niej wulgaryzmów i nie znajdziemy w niej przy nudnawych opisów. Całość wieńczy znakomity koniec, którego nie da się odgadnąć. Dosłownie rzecz ujmując wbija w fotel.

.

Przy tym nie grubym tomiszczu spędziłam fascynujący czas, a emocji jakich doznałam nie da się opisać. Serdecznie polecam każdemu fanowi tego gatunku, ale i również osobom, które uwielbiają emocjonalny rollercoaster. Dla mnie strzał w dziesiątkę.

10/10

Czy musiałaś kiedyś żyć w ciągłym wstydzie? To ciężkie brzemię, niewidzialna siła, która tłamsi, wysysa oddech, raduje się każdą chwilą twego cierpienia.