2018#01 "Pudełko z guzikami..."

Opowiadanie napisane wspólnie z Richardem Chizmarem, którego akcja rozgrywa się w miasteczku Castle Rock w 1974 roku.

Istnieją trzy drogi prowadzące do Castle View z miasteczka Castle Rock: Trasa 117, Pleasant Road i Schody Samobójców. Każdego dnia latem 1974 roku dwunastoletnia Gwendy Peterson wybierała schody podtrzymywane na mocnych, żelaznych śrubach nad klifem. Na szczycie schodów Gwendy łapała oddech, słyszała krzyki bawiących się dzieciaków. Z oddali słychać uderzenie kija bejsbolowego, to ćwiczący członkowie Ligi seniorów przed charytatywnym meczem z okazji Święta Pracy.

Pewnego dnia ktoś obcy woła do Gwendy: „Hej dziewczynko. Podejdź tu, pogadamy sobie”. Na ławce siedzi mężczyzna w czarnych dżinsach, czarnym płaszczu i białej koszuli rozpiętej pod szyją. Na głowie ma mały czarny kapelusz. Nadejdzie czas, gdy kapelusz ten zacznie pojawiać się w koszmarach Gwendy.

Stephen King tak przedstawił powstanie noweli: „Miałem historyjkę, której nie mogłem skończyć a Chizmar pokazał mi jak dotrzeć do końca stylowo i z polotem. To był fajny czas, myślę, że czytelnicy też spędzą mile czas podczas lektury. Jeśli zostaną z pytaniami czy pojawią się sprzeczki – jeszcze lepiej”.

Z ciekawością zajrzałam do tej książki w szczególności dlatego iż nigdy wcześniej nie czytałam nic z pod piór oby dwóch panów, ale to może i dobrze, ponieważ nie do końca zafascynowała mnie ta krótka opowieść.

A brakowało w niej emocji...
Myślałam, że nie będę spała po nocach po przeczytaniu książki, którą napisał mistrz tego gatunku literackiego, ale niestety nie tym razem. Jakież było moje wielkie zdziwienie tym, ze utwór ten nie sprostał moim oczekiwaniom. Spodziewałam się czegoś bardziej z pazurem, elementów grozy, a tu takie wielkie rozczarowanie tą pozycją. Tym bardziej, że tak dużo osób chwali sobie twórczość pana Kinga.

źródło

Ale jak już złe emocje minęły  to na spokojnie prze analizowałam całą książkę pod każdym punktem i stwierdziłam , że te czytadło nie wypada aż tak bardzo źle. I ma jednak wiele plusów. Jednym z nich jest lekkość czytania. Lektura prostym językiem napisana, gdzie tekst jest naprawdę zrozumiały. Do tego dochodzi dobrze wykreowani bohaterzy. Tylko, ze ta fabuła nie do końca trafna. Była rzeczywiście ciekawa tylko tak jakby autorzy powieści nie do końca wiedzieli jak  wykorzystać ten fart. Wielka szkoda, bo mogło to być bardzo dobre opowiadanie.
Wracając do zalet tego dzieła, chcę zwrócić uwagę na bardzo piękne ilustracje w środku książeczki.

 Natomiast  co do akcji to mam niewiele do napisania, ponieważ były chwilę gdzie czytałam rozdział z zapartym tchem czekając aż coś się wydarzy, ale pod koniec rozdziału okazało się, że na marne.

źróło

Lecz mimo tego z całą pewnością dam panu Kingowi jeszcze jedną próbę skradnięcia mojego serca, ponieważ uważam, że każdy zasługuję na jeszcze jedną szansę.

Podsumowując moje wypociny mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że każdy powinien ją przeczytać ze względu na to iż czytanie nie zajmie wam dłużej niż godzinę, ale jednak gdy będziecie w niej szukać elementów z horroru to z całą pewnością nie znajdziecie ich tam.


Dlatego też wybór należy do was. Moją ocenę już znacie, a ja z chęcią się dowiem czy wy popieracie moje zdanie czy też macie odmienne zdanie, a może ktoś ma ogromną ochotę na tę pozycję?

7/10

Sekrety to kłopot,może największy kłopot ze wszystkich.Obciążają umysł i zajmują miejsce na świecie.