Tajemnicze sekrety rodziny.

OPIS.

Louise Jensen, mistrzyni thrillerów psychologicznych, zabiera czytelników w mroczną podróż do zamkniętej społeczności, w której nic nie jest takie, jak się wydaje. Czy nowe więzy w ramach wspólnoty okażą się silniejsze niż więzy krwi? Po tragicznej śmierci męża cały świat Laury legł w gruzach. I to dosłownie. Rodzina Gavana nie chce jej znać. Długi rosną w oszałamiającym tempie. Firma ubezpieczeniowa odmawia wypłaty odszkodowania, a właściciel domu, który wynajmują, grozi eksmisją. A jakby tego było mało, jej nastoletnia córka Tilly oddala się od niej... Tilly też nie brakuje problemów. Przez całą tę sprawę z ojcem staje się w swojej klasie wyrzutkiem. Katie - jej naczelna prześladowczyni - odbija jej chłopaka. Odwraca się od niej nawet ukochana kuzynka Rhiannon. Gdy swoją pomoc oferuje im Alex - właściciel biofarmy za miastem i charyzmatyczny przywódca tamtejszej wspólnoty - Laura jest w siódmym niebie. Nie może jej nie przyjąć. Zresztą trudno odmówić, gdy wszyscy mieszkańcy farmy otaczają je takim wsparciem i troską. Z dnia na dzień stają się im coraz bliżsi, zupełnie jak rodzina. Laura i Tilly jeszcze nie wiedzą, że na tej farmie nie można ufać nikomu. I że ich piekło dopiero się rozpoczyna...

źródło opisu: materiały wydawnictwa

Lista stron: 432

Zaintrygował mnie opis tej książki. Opis, który wydał mi się godny uwagi. A, że jest to thriller psychologiczny to tym bardziej pasuje do mnie. Nie zwlekając długo z czasem postanowiłam swoją ciekawość zaspokoić. Czy jest to godna polecenia książka? A może kaszana, która tylko zmarnuje nasz czas? Tego i o wiele więcej, dowiecie się z tej recenzji.

Mocny początek to zdecydowanie moje pierwsze wrażenie na temat tej książki. Autor postarał się o bardzo dobre mocne wejście. Mroczny i tajemniczy wstęp to właściwe dwa słowa.

Czasami, gdy dzieje się coś okropnego, człowiek już po fakcie przesiewa wspomnienia i rozpaczliwie próbuje ustalić dokładny moment, w którym sprawy potoczyły się nie tak.
To, że się zgodziłam. To był pierwszy błąd, jaki popełniłam.
Zostały mi jeszcze dwa.

W części pierwszej poznajemy bohaterów i historię mamy i córki, a później również Alexa. Człowieka, który jest tajemniczy i ma nieprzewidywalną historię z nutką grozy. Jednak najważniejsze skrzypce grają tutaj Laura i Tilly. Mama i córka, a każda z nich inna. Inne charaktery, a jednak coś je łączy. Smutna i przykra sprawa. Tylko jak ona się zakończy ? Bo to, że jest pełna emocji i barwnych postaci to mogę wam obiecać. Pani Louise wstępnie bardzo mnie do siebie przekonała. Pokazała, że jej pióro jest lekkie i przyjemne. Szybko się czyta i nie jest to zdecydowanie banalna opowieść.

A druga część czyli skutek pisana przez pisarkę teraźniejszość przeplatana z przeszłością idealnie ze sobą współgrają. Losy bohaterów jeszcze bardziej zapadają mi w pamięci. Każdy ma jakieś sekrety, które twórczynie nie daje nam możliwości na odgadnięcie. A przy tym akcja za akcją i jeszcze więcej skrywanych kłamstw. Wątki zaczęte w pierwszej części teraz się powoli rozwiązują. Jednak czy to pozwoli na odkrycie całej prawdy? Czy nie w każdej rodzinie są jakieś sekrety?

Po raz pierwszy od dawna byłam czegoś pewna. Moje imię było czymś realnym i solidnym, ciężarem, który mogłam unieść w obu dłoniach. Pomostem między przeszłością a teraźniejszością.

Jednak część trzecia, to następstwo, które nastąpiło okazało się kumulacją emocji. I chociaż przez całą tę historię czuć napięcie, wszelakie emocje i nutkę tajemniczości to koniec końców okazuje się zaskakujący. Dużo wrażeń przekazuje nam autorka w tak stworzonej fabule. No i pomimo tego, że całość jest fikcją to czy podobne problemy nie istnieją? Ból, kłamstwa,sekrety to zna każdy, a czy w tej książce pani Jensen pozwoli nam w końcu doczekać się szczęścia ? 

Lecz, gdy doszłam do punktu końcowego lektury czyli do osiemnastu miesięcy później zdałam sobie sprawę, iż nie ma w tej historii miejsca na wielką radość. I chociaż jest ona przepełniona wielką ilością bólu i cierpienia to autorka stara się, żebyśmy na chwilkę przystanęli i przeanalizowali całą tę powieść.

Może i troszkę chaotycznie wyszła ta recenzja, ale jest to wywołane tylko i wyłącznie moim emocjonalnym podejściem do niej. Według mnie warto ją przeczytać. 

10/10

A czy wy czytaliście tę książkę? A może po mojej opinii chcecie dać jej szansę?

Koniecznie dajcie znać w komentarzu.