wtorek, 21 czerwca 2022

Śmierć dzieci to nie takie "Małe zbrodnie".

Liczba stron: 288

OPIS
W małej miejscowości na Mazowszu policja znajduje szczątki noworodka. Wkrótce okazuje się, że poukrywanych dziecięcych szkieletów jest więcej, a Lidia Gładoch, domniemana matka dzieci, zapadła się pod ziemię. Śledztwo prowadzi doświadczony prokurator z Węgrowa Sławomir Rybus. Sprawą błyskawicznie interesują się dziennikarze. O makabrycznym znalezisku we Wrotnowie mówi już cała Polska, ale lokalna społeczność, a także rodzina Lidii, nabiera wody w usta. Czy prokuratorowi uda się przełamać zmowę milczenia?
A może prawda nie jest wcale taka oczywista…
"Małe zbrodnie" to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami powieść, która jest jak życie – nigdy nie czarno-białe.

Źródło: lubimyczytac.pl


"Małe zbrodnie" to książka, na którą miałam ochotę od samego początku. Jest to mój gatunek literacki, dlatego też postanowiłam wziąć ją w ciemno. Chociaż przerażające jest to, iż jest ona oparta na faktach, a wszystko to zostało dokonane w Polsce. O takich rzeczach nie słyszy się często, ale jednak zdarzają się. Z determinacją szukałam wolnej chwili, aby móc bliżej zapoznać się z tą lekturą. Byłam naprawdę ciekawa co tam się stało i jak to wszystko się zaczęło i zakończyło. Byłam pełna również obaw co do tego utworu (czy autorka poradzi sobie z opisaniem emocji), ale postanowiłam nie zwlekać i jak najszybciej się za nią zabrać. 


Tematem tej książki jest śmierć niemowląt. Tragiczna śmierć małych bezbronnych dzieci, które nic nikomu nie zawiniły. Tego nigdy nie będę umiała pojąć. Dlaczego człowiek robi krzywdę tym biednym istotką. Dlaczego morduje je zamiast oddać do adopcji lub zostawić w oknie życia. Jakim trzeba być człowiekiem, aby dokonać takiego czynu. Jest to nie prawdopodobne, ale niestety prawdziwe. Nie jest mi natomiast żal tych ludzi co to zrobili. Zasługują oni na największą karę. Według mnie powinni oni zostać skazani na karę śmierci. Jednakże nie mam takiego prawa, aby tego dokonać. Lecz wiem, iż większość z was myśli podobnie jak ja. Tylko czy i w tym przypadku tak łatwo jest osądzić drugiego człowieka. Czy nie znając motywu ani prawdy można skazać osobę za tak straszne czyny? Najwidoczniej można. I to bez żadnego zastanowienia się ani nawet bez żadnego dania szansy na obronę, można skażać na wielkie potępienie osobę, którą nie znamy.  Jednakże nasuwa się jeszcze jedno ważne pytanie. Czy gdyby matka tych dzieci od urodzenia została inaczej wychowana, to czy doszło by do tej tragedii? Można tylko gdybać, ponieważ to już nic nie zmieni. Jedno jest pewne osoba, która to zrobiła powinna ponieść tego konsekwencje.

Starszy sierżant Banasiak poczuł, że brakuje mu tchu. To, co mówiła ta kobieta, było wprost makabryczne. Policjant miał wrażenie, jak gdyby słuchał właśnie o fabule jakiegoś filmu. To nie mogło być prawdziwe życie.


Zacznę może od początku. "Małe zbrodnie" to lektura o zbrodni, ale również opisuje losy kobiety, która jest o to wszystko podejrzana. Od pierwszych stron można wyczuć jak bardzo pisarka się w czuła w rolę. Jak umiejętnie włada ludzkimi emocjami. Bardzo dobrze opisuje wszystkie postępowania, a emocje są niemal wyczuwalne przez stronnice. Jest to z pewnością książka nie dla każdego. I to od razu muszę zaznaczyć. W środku znajdziecie mnóstwo przerażających opisów zwłok niemowląt, które co niejednego bardziej uczuciowego czytelnika mogą poruszyć. Uważam jednak, iż warto się z tą powieścią zaznajomić, ponieważ jest tam dokładnie opisane od czego to wszystko się zaczęło. A od czego? Można zapytać. Tylko, iż odpowiedzi musicie udzielić sobie sami, ponieważ w tym utworze jest tylko podsunięta nam namiastka całej tej historii. Rodaczka niestety, ale bardzo ogólnikowo zdała nam relacje z całej tej tragedii, która się wydarzyła. Nie dowiemy się tak po prawdy niczego konkretnego czytając tę lekturę. Została ona pobieżnie przerzucona na strony tak, aby tylko czytelnika zaznajomić z faktami. Z jednej strony trzeba to uszanować, ponieważ sprawczyni niestety, ale nie zgodziła się na wywiad z pisarką. Jednakże z drugiej strony nie ma co się dziwić. Lecz uważam, iż takie historie jak ta powinny ukazywać się na światło dzienne. Jest to bardzo nietypowa sprawa, o której nikt głośno nie mówi. A pisarka chciała nam pokazać i rozszerzyć całą tę sprawę do tego, aby spojrzeć na oprawcę trochę z innej perspektywy. Chociaż potencjał nie został wykorzystany, to i tak uważam, iż w tym jednym autorka sobie dobrze poradziła. Nakreśliła nam ona wielki problem wczesnego wychowania. To od najmłodszych lat przyswajamy wszystko czego nauczą nas rodzice. No i niestety później są różne tego efekty. Tak samo było w przypadku tej bohaterki, która pod wpływem osób trzecich zrobiła rzecz nie wybaczalną. 

Przemoc eskaluje latami. Osoba ją stosująca konsekwentnie sprawdza cierpliwość i wytrzymałość swojej ofiary. Stopniowo posuwa się coraz dalej. Początkowo pokrzywdzony nawet nie wie, że właśnie padł ofiarą przemocy. Bo przemoc to przecież siniaki, krew, urazy, a „beze mnie nic nie znaczysz”

Nie mniej jednak ciężko jest z pewnością opisywać zdarzenia, które wydarzyły się naprawdę. Trzeba to robić bardzo umiejętnie i skrupulatnie. Nie przekręcać za dużo faktów, ale również nie przesadzić. Opisywane miejsca akcji są naprawdę szczegółowe. Bez problemu możemy się poruszać po tych miejscowościach. Chociaż nie ma ich za wiele. Natomiast wielkim plusem jest to, iż autorka zaznajamia nas z postępowaniem w śledztwie. Na każdym kroku opisuje to, gdzie aktualnie ono się znajduje. A osoby występujące w tym utworze są naprawdę dobrze opisani, a to wszystko jest idealnie osadzone w wątkach. Tylko, że trzeba zapamiętać, iż to nie jest fikcja i będę to powtarzać bardzo często. Ta straszna zbrodnia wydarzyła się naprawdę i to na wsi. A jak wiadomo na wsi się wszyscy znają. Ciężko ukryć jakiekolwiek tajemnice. A mimo tego nikt nic nie chce zdradzić. Obowiązuje tam zmowa milczenia. Tylko dlaczego?



"Małe zbrodnie" nie jest grubym tomiszczem. Jest to książka opisana zwięźle i na temat. Czyta się ją szybko mimo tego co w niej odkrywamy na łamach stron. Stylistyka jest bardzo prosta, a dialogi dobrze skonstruowane. Nie ma w niej niezrozumiałych słów, które utrudniały by czytanie. Wszystko gra i współgra ze sobą. Jedynie cała ta historia nie została szerzej opisana. Czuje taki lekki niedosyt. Czegoś mi w niej brakowało. 
6/10

13 komentarzy:

  1. Chwilowo nie mam na nią ochoty. Może z czasem się to zmieni.

    OdpowiedzUsuń
  2. Fabularnie książka brzmi naprawdę przerażająco. Śmierć niemowlaków brzmi jak prawdizwy horror. Jestem jej bardzo ciekawa. :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Przeraża mnie fakt, że ta historia powstała na bazie prawdziwych wydarzeń. Na razie nie mam jej w planach.

    OdpowiedzUsuń
  4. Muszę przyznać, że tej książki Magdy jeszcze nie czytałam, ale mam ją w planach.

    OdpowiedzUsuń
  5. Sama nie wiem co myśleć o tej pozycji, czy byłaby to książka dla mnie czy też nie. :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Już wkrótce z ogromną ciekawością zabieram się za lekturę tej książki.

    OdpowiedzUsuń
  7. Raczej nie planuję czytać, mam aktualnie zbyt duży stos ciekawszych książek, które czekają na swoją kolej

    OdpowiedzUsuń
  8. Takie klimaty nie należą do moich ulubionych.

    OdpowiedzUsuń
  9. Szkoda, że historia nie została szerzej opisana i czujesz niedosyt. W sumie miałam ochotę sięgnąć po tę książkę, jednak skoro nie znajdę w niej bardziej szczegółowej historii to sobie odpuszczę.

    OdpowiedzUsuń
  10. o rety, nie wiem czy odważyłabym się przeczytać taką książkę, ledwo daję radę usłyszeć o podobnych sprawach w wiadomościach...

    OdpowiedzUsuń
  11. Mam zaplanowaną lekturę tego tytułu.

    OdpowiedzUsuń
  12. Zainteresowała mnie historia, zwłaszcza że oparta na faktach, szkoda, że nie została tak jak mówisz całkowicie przedstawiona. Niestety takie okropieństwa się dzieją, u nas również, a często za okropnymi zbrodniami stoją równie okropne historie zbrodniarzy. Nie można usprawiedliwiać takich rzeczy ale dobrze spojrzeć całościowo, żeby wiedzieć co doprowadza do ludzi to takiego okrucieństwa.

    OdpowiedzUsuń

Drogi gościu bardzo dziękuje za wyrażenie swojej opinii.
PAMIĘTAJ.!.
Każdy komentarz motywuje mnie do dalszego pisania.!.