Ile można poświęcić dla ukochanej osoby?

OPIS.
Ile można poświęcić dla ukochanej osoby?

Aaron i Ania są dla siebie całym światem. Kiedy ich matka zaczyna chorować, trafiają pod opiekę ciotki. Jej dom, który dziewczynka pamięta jako niezwykle piękny, wypełniony sztuką i antycznymi meblami, staje się miejscem przemocy i dramatycznej walki. Kto ochroni rodzeństwo, gdy wszystkie granice zostaną przekroczone? Czy dziecięca wyobraźnia Ani pozwoli jej zapomnieć o wydarzeniach w zamkniętym pokoju? Czy Aaronowi uda się ochronić swoją siostrę?

źródło opisu: Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2012

Liczba stron: 320

Jest to moje drugie spotkanie z panią Wardą, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po tą pozycję. Twórczość autorki z jaką miałam okazję zapoznać się wcześniej nie jest lekka i pogodna. Niemniej jednak cieszę się bardzo, że mogłam zaczytać się w tej lekturze, która ujawnia ludzką krzywdę. Pomimo, że jest to fikcja.

Rodaczka opisuję naprawdę straszną historię rodzeństwa, którzy przeżyli niewyobrażalne piekło w latach młodzieńczych. Jest to dla mnie ciężkie do pojęcia jak można tak traktować drugiego człowieka. Ból i cierpienie jakie można odczuć przy czytaniu są tak niewyobrażalnie realistyczne, że momentami nie potrafiłam na niczym innym się skupić. Myślami byłam w tej książce i przeżywałam to wszystko co bohaterowie.

- Aniu, co dla ciebie znaczy "kochać"?
Bawię się koronką przy rękawach.
- To znaczy, że nie czuje się strachu.

Wiem, że ciężko pisać o takich sytuacjach, ale i takie książki są potrzebne. Muszą ujrzeć światło dzienne, żeby czytelnik mógł zapoznać się z taką sytuacją, bo przecież pomimo, że to fikcja literacka to takie rzeczy dzieją się w prawdziwym życiu. Sama osobiście bardzo często staram się zaglądać do takich pozycji, ponieważ uważam, że warto zagłębić teorie na ich temat by w przyszłości móc lepiej rozpoznać krzywdę człowieka i pomóc jak najlepiej się tylko da. Pani Małgorzata mimo, iż porusza ciężką tematykę to w opisywaniu poradziła sobie bardzo dobrze. Styl jakim pisze jest naprawdę lekki i zrozumiały. Jedynie opowieść nie jest dla wszystkich. Ogólnie na mnie wywarła ogromne wszelakie uczucia.

Dzięki pisarce, która wprowadza nas w świat smutny i gdzie występuje wiele zła możemy poznać Anie, która jest jedną z głównych bohaterek. To koło niej tak naprawdę dzieje się cała historia. A, że autorka umiejętnie opisuje teraźniejszość i przeszłość możemy naprawdę jeszcze bardziej wgłębić się w przedstawioną historię. Sprawia to, iż czytanie staje się jeszcze lepsze. Lecz nie tylko rodzeństwo jest tutaj ważnym elementem układanki, ale i również drugoplanowa postać, która jest matką tych dzieciaków. Kobieta, która tak samo jak jej pociechy przeżyła trudny okres w swoim życiu.

źródło.

Momentami jednak pani Warda przeskakuje bardzo szybko z wątku na inny wątek i to troszkę mnie dekoncentrowało. Sprawiało, że nie potrafiłam się skupić. Kolejnym minusem jest to, że są w niej zawarte zbędne opisy, które niczego nie wprowadzają do tej opowieści. No i ostatni taki minus to to, iż poznajemy bohaterów bardziej szczegółowo niż oni na to zasługują. Z tego względu, że bardzo rzadko występują. Grają tak zwaną rolę drugoplanową.

Podsumowując moje wypociny chcę stwierdzić, że lektura jest o ciężkiej tematyce i nie każdy czytelnik da radę ją przeczytać. Niemniej jednak jest ona warta uwagi, ponieważ rodaczka skłania nas do przemyśleń. Ma ona swoje plusy i minusy. Jednakże sami musicie ocenić czy dacie jej szansę czy też nie. Ja osobiście nie żałuję, że ją przeczytałam.

5/10