Marcowe fiołki.

OPIS.
👇

Dziesięć lat temu Emily miała wszystko. Dziś jej kariera leży w gruzach, a ukochany mąż zabiera z ich mieszkania ostatni karton i odchodzi do innej kobiety. Załamana Emily wyjeżdża na wyspę, na której jako dziecko spędzała beztroskie wakacje. Tu będzie mogła odpocząć, wyleczyć rany.
Ale wymarzony spokój nie trwa długo. Kim jest Jack, tajemniczy artysta, od którego ciotka każe jej się trzymać z daleka? I czemu historia z odnalezionego pamiętnika tak bardzo przypomina Emily jej własne życie?

Źródło: Lubimyczytać.

Pierwszy raz miałam styczność z twórczością tej Pani i jestem mile zaskoczona. Książka jest naprawdę dobrze napisana, chociaż ma małe wady. Uważam jednak, że można przymknąć na te niewielkie niedogodności oko, ale o tym przeczytacie tuż za moment. Wracając do tej lektury chciałabym tylko na bąknąć iż bardzo podoba mi się okładka. Ma fajną kolorystykę i przez to rzuca się w oczy czytelnikowi, bo jak wiadomo większość z nas jest wzrokowcami. Przynajmniej ja tak mam iż wybieram swoje utwory po okładce, a dopiero później sugeruje się resztą, ale to jest mało istotny szczegół, który nie nawiązuje do dzisiejszej tematyki.

„Wszystko mogło się jeszcze ułożyć, lecz nie mogliśmy się zgrać w czasie. Nigdy nie mogliśmy się zgrać w czasie”

Wracając do twórczości Pani Sarah Jio chciałam ją pochwalić za niesamowitą historię jaką napisała. Jest to niezwykle interesująca opowieść o Emily, a dokładniej rzecz ujmując historia z jednego miesiąca, a jak już się z pewnością domyśliliście chodzi mi o miesiąc marzec. Jednak pomimo, że autorka opisuję jeden miesiąc, opowieść ta sięga o wiele, wiele głębiej, aż do tajemnic rodzinnych sprzed lat.

„Miłość nie była cieplarnianym kwiatem zmuszonym do niechętnego kwitnięcia. Miłość była polnym zielem na poboczu drogi niespodziewanie pokrywającym się kwiatami,”

Od samego początku czytania jesteśmy zaciekawieni co wydarzy się dalej,a uwierzcie mi im dalej to tylko lepiej. Jednak tempo akcji przyspiesza się jeszcze bardziej gdy główna bohaterka odnajduję pamiętnik z 1943r. Nawet nie wiedząc, że czytając ten pamiętnik będzie się musiała zmierzyć z bolesną prawdą. I odkrywaniem tajemnicy swojej rodziny.
Jednak to nie nie wszystko.
W trakcie czytania pamiętnika Emily również poznaje Jacka, który próbuje ją przekonać do siebie, ale czy mu się uda ? Hmm... musicie przeczytać, żeby się dowiedzieć.

źródło

Barwna przygoda głównej bohaterki kończy się mało zaskakująco, ale to nie czyni jej w jakiś sposób gorszej. Jednak według mojej osobistej oceny autorka minusuje za nudne opisy, które ciągną się jak flaki z olejem. I przez to trochę wolniej ją się czytało.
To jest jedyny taka wada o której chciałam wam napisać, ponieważ cała reszta jest rewelacją.

Podsumowując książkę, którą pożyczyłam od mojej kochanej mamy, śmiało mogę napisać, że z całym serduszkiem polecam tą lekturę każdemu kto szuka w swoich utworach elementów wzruszających, ale i momentami śmiesznych. A przeplatanie teraźniejszości i przeszłości tylko dodaje uroku.

8/10